La cometa
Mi tío era así. Si le preguntabas algo se quedaba mirando al
infinito. Unos segundos después sonreía y te cogía de la mano. Esta vez me
llevó hasta la playa. Abrió el maletero del coche y sacó una cometa.
“Aprenderás”, me dijo.
Al principio decidí soltar poco hilo: ¿y si la cometa salía
volando y no volvía? Allí no volaba nada…
Después cogí confianza y decidí arriesgarme: solté todo lo
rápido que pude. La cometa se lio sobre sí misma y cayó en la arena.
Ya me estaba empezando a cansar, la verdad. Puñetera cometa!
Entonces decidí intentarlo una vez más: solté con suavidad,
poco a poco, hasta que (en la distancia justa) noté mis brazos unidos con el
viento como una sola y magnífica herramienta. La cometa, el viento y yo éramos
una sola persona!
Una hora después, mientras guardábamos la cometa en el
maletero le dije a mi tío: “Me lo he pasado muy bien, tío. Pero yo lo que
quería aprender era cómo manejar mis emociones y tú me has traído a volar una
cometa”.
No sé por qué le hizo tanta gracia, parece que todavía le
oigo reír…
A COMETA
O meu tío era así. Se lle preguntabas algo quedaba mirando
ao infinito. Uns segundos despois sorría e collíache da man. Desta volta, levoume ata a praia. Abriu o maleteiro do
coche e sacou unha cometa.
“Aprenderás?”, díxome.
Ao principio decidín soltar pouco fío: e se a cometa saía
voando e non volvía? Pero alí non voaba
nada?
Despois collín confianza e decidín arriscarme: soltei todo o
rápido que puiden. A cometa liouse sobre sí mesma e caeu na area.
Xa me estaba empezando a cansar, a verdade. Maldita cometa!
Entón decidín tentalo unha vez máis: soltei con suavidade,
aos poucos, ata que (na distancia xusta) notei os meus brazos unidos co vento
como unha soa e magnífica ferramenta. Cométaa, o vento e eu eramos unha soa
persoa!
Unha hora despois, mentres gardabamos cométaa no maleteiro
díxenlle ao meu tío: “Pasíno moi ben, tío. Pero eu o que quería aprender era
como manexar as miñas emocións e ti trouxéchesme a voar unha cometa?”
Non sei por que lle fixo tanta graza, parece que aínda lle
oio reir!